De gereedschapskist van de acupuncturist - Paul Heijer over ooracupunctuur

1. Home
2. Actualiteit

Elke acupuncturist ontwikkelt in de loop der jaren een eigen stijl, met specifieke voorkeuren en werkwijzen. In deze interview reeks spreken we met NVA-acupuncturisten over hoe zij hun behandelingen vormgeven. 

Welke acupunctuurstijl gebruik jij het meest in je praktijk en waarom spreekt juist deze stijl jou aan?
‘De term ‘stijl’ kun je op verschillende manieren uitleggen en dat doe ik dan ook.
Om te beginnen werk ik voornamelijk met ooracupunctuur. Dat is echt iets anders dan bijvoorbeeld lichaams- of schedelacupunctuur. Een ander kenmerk van mijn stijl is dat ik vrijwel altijd gebruikmaak van verblijfsnaaldjes: kleine naaldjes die een tijdje in het oor blijven zitten om een langdurig effect te bereiken. Verder werk ik met een speciale puntzoeker, wat mij betreft het ultieme gereedschap in mijn praktijk. Daarmee kan ik heel precies het juiste punt op het oor vinden.

Wat ook bij mijn stijl hoort, is dat ik graag een Westerse invalshoek kies. Dat helpt om mijn uitleg begrijpelijk te maken voor cliënten. Ik maak bijvoorbeeld vaak een koppeling met neurologische principes. Veel mensen vinden dat prettig omdat het herkenbaar en logisch voor ze klinkt.

Daarnaast ben ik extreem nauwkeurig. Ik zoom echt in op de exacte plek waar een naald moet komen. De term ‘millimeterwerk’ is eigenlijk nog te grof. Het gaat vaak om fracties van millimeters. Ik ben pas tevreden als ik een reflexmatige reactie zie of voel bij de cliënt. Dat vraagt soms wat geduld, van mij, maar ook van de cliënt.

Waarom ik voor deze stijl kies? Omdat ik op deze manier in korte tijd een krachtig en langdurig energetisch effect kan bereiken en omdat ik zie dat het werkt: de resultaten zijn vaak verrassend positief.’

Hoe ziet een behandeling volgens deze stijl er in de praktijk uit? Kun je een voorbeeld geven?
‘Zeker. Laat ik een voorbeeld geven: Een jonge man werd door zijn moeder naar mij doorverwezen. Hij had een niet goed herstellende breuk in zijn onderbeen en zijn moeder maakte zich zorgen. Zelf stond hij er wat sceptisch in. Hij kon zich niet voorstellen dat een naaldje in zijn oor iets zou doen voor zijn been. Maar omdat het een serieus probleem was, wilde hij het toch proberen.

Hij kwam strompelend binnen, maar het contact was meteen prettig. Ik legde hem uit dat het zenuwstelsel van zijn been én het hersengebied dat daarbij hoort uit balans waren geraakt en dat dat het herstel belemmerde. Ik wist waar ik op het oor reflexpunten kon verwachten die daarmee corresponderen. Pols- of tongdiagnose vond ik in dit geval niet nodig.

Toen hij aangaf dat hij het wel enigszins begreep, vroeg ik hem om op de behandeltafel te gaan liggen. Met mijn puntzoeker lokaliseerde ik precies het juiste reflexpunt voor het onderbeen. Daarna plaatste ik een verblijfsnaaldje. Na een aantal pogingen reageerde hij ineens heftig: verbaal én fysiek. Zijn been schoot omhoog terwijl hij een krachtterm riep.

Toen hij weer rustig was, vroeg ik hem een paar passen te zetten. Tot zijn verbazing kon hij zonder pijn lopen. Ik gaf aan dat ik verwachtte dat de volgende röntgenfoto gunstig zou zijn. Hij kwam nog één keer terug en bij die tweede behandeling was hij duidelijk overtuigd van het effect.’

Wanneer merk je dat jouw stijl echt verschil maakt voor een cliënt?
‘Vooral als iemand zegt: ‘Bij eerdere behandelingen, met een andere aanpak,  merkte ik minder resultaat.’ Dan weet ik dat mijn manier van werken iets toevoegt.

Maar andersom gebeurt ook. Soms wil iemand liever lichaamsacupunctuur dan ooracupunctuur en dat snap ik, want de verblijfsnaaldjes in het oor kunnen best gevoelig zijn. Het blijft dus maatwerk.’

Combineer je deze stijl ook met andere technieken of behandelwijzen?
‘Zeker, al is ooracupunctuur altijd mijn basis. Soms voeg ik iets toe als ik denk dat het effect daarmee versterkt kan worden.

Bijvoorbeeld bij klachten zoals een hielspoor, carpaal tunnelsyndroom of bij het inleiden van de bevalling. In zulke gevallen gebruik ik weleens de Tan-methode, die speciaal gericht is op het verlichten van pijn. Maar dat is echt maar een klein deel van wat ik doe, misschien één procent.’

Wat heb je door de jaren heen geleerd over werken met deze stijl? Is je manier van behandelen veranderd?
‘Zeker. Ik heb heel veel geleerd en ondanks dat ik recent AOW heb mogen ontvangen, blijf ik me ontwikkelen. Elke ontdekking brengt iets nieuws. Maar misschien is het belangrijkste wat ik geleerd heb dit: geloof niet alles zomaar. Niet alles wat je leest of hoort klopt voor iedereen. Uiteindelijk is het resultaat van je behandeling je beste leermeester.’